Gnanca ‘n pitor astrat a sarìa tanto fòl
da ardrissé le curve che voi i l’eve a còl
e, adess che ‘d cuj fàuss a-i na j’é na s-ciopatà,
viva un come ‘l vòstr, ch’a dis la verità.
Vòstra schin-a, an sël fond, a cambia nòm con un ghëddo
che gnun a podrìa ‘ncalesse ëd nen deje rason :
se mi i fùissa ‘n poeta, da tut lòn che mi i vëddo
për quatr ò sinch poema i pijëria ispirassion.
A l’ha fame vnì ij granèt vëddlo lì al sò passagi
peui i l’hai ripijà ‘l fià, im son campà an sij gënoj,
i l’hai consacraje ‘l cheur e i l’hai pì nen coragi
d’andé con d’autre fomne, përchè i penso a voi.
Për cola silhouette fàita con tanta grassia
mi i penso ai bej sagrin ch’a l’han ij servidor
e che vòstra sartòira quaiche vòlta av ringrassia
e av manda a l’atelier ch’a l’ha ël diav për sartor.
Ël baron ëd San Pè as na va a testa bassa
con soa facia da cul, ch’a smija pitòst al mè ;
s’a smijèissa un pò al vòst, as dirìa, cand ch’a passa :
“Che facia inteligènta,ël baron ëd San Pè!”
Sagrineve mach nen se a quaidun a jë scapa
che ‘l vòst onor a l’é pì an bass ëd lòn ch’a-j conven
e ch’i deve tròp pèis a la blëssa ‘d na ciapa ;
ma, pì che tut ël rest, voi seteve mach nen.
E lasseje conté che, caland dla bërlanda,
tirandve su ‘l cotin ël vent a l’ha dëscoatà
un magnifich ricam, pròpi lì an sla muànda :
“A Giaco, Beppe e Vigio, për l’eternità.”
Lassé pura ch’a dijo che a la cort dij Savòja,
pròpi fasend l’inchin, cand ch’i piegave ij gënoj,
i l’eve pijà un sghion -patatrach pòrco bòja –
la lege ‘d gravità a val anche për voi.
As sent dì daspërtut “Vedi Napoli e muori” ;
magara a l’é parèj, ma con ël vòst përmess,
mi am piasërìa ëd pì vëdde ‘l vòst promontòri
e peui, s’i l’hai da meuire, për mi a fà l’istess.
Gnanca ‘n pitor astrat a sarìa tanto fòl
da ‘rdrissé le curve che voi i l’eve a còl
e, adess che ‘d cuj fàuss a-i na j’é na s-ciopatà,
viva un come ‘l vòst, ch’a dis la verità.