An lo diso ij deputà, an lo diso ij cardinaj
che chërde nen an Dio a pòrta ‘n mugg ëd guaj ;
ma am piasërìa ‘dcò a mi esse un credent, ëd coj
ch’a son content c’me ‘l Papa e ciole come ‘n poj.
Un mè visin ëd ca ch’as ciama Bias Pascal
A l’ha dame ‘n sò consej ch’a l’é peui gnanca mal :
“Campte a ginojon, fà mostra, scotme mi,
“d’avèj la fede e ti ‘t l’avras an tre ò quat di.”
Taco a dì j’orassion, a bërbojé an latin
ij Pateraveglòria e a sopaté ‘l ciochin,
ëd festa, al dòp mesdì, i vado pì gnanca al bar
për sté a brajé ‘l Magnificat, da dré l’autar;
son fame fin cusì da la sartòira ‘d ca
na vestimenta për vestime come ‘n fra ;
son fame chërse ‘dcò la barba an sël menton
coma coj sant ëd giss ch’as pòrto an procession;
son fame la cirià e,con la froja an brass,
për ritrové la fede i son andamne a spass.
I trovo ant un canton na mània d’Agnusdei
ch’a l’han pijame për n’àutr e am taco a dì parèj :
“Chiel a sa bin ëd sicur chèich canson sij sant,
” ëd cole che ancheuj, purtròp, as canto pì nen tant”.
Mi i penso dzora un pòch, peui, sensa compliment,
i taco “Maria Gioana”, ma a son nen content.
Për feme përdoné mi i canto cola là
ch’a fà “Rosina dàmmela për carità”.
Sti aso a divento fòj e a veulo, sti bastard,
feme tajé le bale, come a fra Abelard.
Sensa ij mè doi pendaj i sarìa mach pì ‘n capon
e a spupassé le fije i sarìa pì nen bon,
e con la vos a tòch, s’am n’avansèissa ‘n pò,
i podrìa mach pì canté l’Avemaria ‘d Gounod.
A sente col ciadél na dama ‘d carità
A taca a crié :”Ma lòn ch’i feve, dësgrassià !”
“Trovene n’àutr parèj a l’é come vince al lòt
“ch’a-j piaso le fumele pì che ij giovinòt”.
“Già tuti a l’han vendù le bale al Mont ëd Pietà,
“a venta nen tajeje pròpi a un ch’a-i ha !”
Tuti coj bej discors a l’han convinciù coj can
ch’a l’han lassame ‘ndé batand-me fin le man.
Ma, i l’hai giuralo al diav, i bogio pì gnanca ‘n dil
e ‘d ritrové la fede ‘m grato l’amburì.
S’a ven-a për sò cont, avanti ch’a-i é ‘d pòst
dësnò a l’é moto mej ch’a ven-a nen, pitòst.