Mai davanti a gnun i l’hai gavà ‘l capel,
gnanca a na dama
e adess im soagno e ‘m faso bel
cand chila am ciama.
Mi i era ‘n can gram, chila am fà mangé
an soe man bele
e ij mè dent ëd luv as podrìo scambié
për caramele.
Son fame tut cit për na bùata che
a crìa “mama!”, mach a tochela,
son fame tut cit për na bùata che
a sara j’euj mach a cogela.
I j’era dur a cheuse e sensa deuit
ma adess am toca
sensa rasoné casché bele cheuit
contra soa boca
ch’a l’ha dent da làit cand chila a sorìd,
cand chila am ciama,
ch’a l’ha dent da luv cand chila a decìd
ëd fé la grama.
Son fame tut cit për na bùata che
a crìa “mama!”, mach a tochela,
son fame tut cit për na bùata che
a sara j’euj mach a cogela.
Lasso ch’am comanda, ch’am tira ‘l còl,
për ch’as dësmora
mach ch’a l’é gelosa da fé vnì fòl
e pes ancora.
Na violëtta che a l’era smijame ‘n pòch
pì bela ‘d chila
con ël parapieuva a l’ha fala a tòch
tre vòlte ‘d fila.
Son fame tut cit për na bùata che
a crìa “mama!”, mach a tochela,
son fame tut cit për na bùata che
a sara j’euj mach a cogela.
Tuti j’indovin a l’han dime che,
për cost caprissi
ant le soe brass an cros mi i l’hai da speté
l’ultim suplissi.
A-i saran pro dj’àutre manere ma
i veuj nen anrabieme
d’esse ‘mpicà sì, anvece che dë ‘dlà
s’ l’hai da ‘mpicheme.
Son fame tut cit për na bùata che
a crìa “mama!”, mach a tochela,
son fame tut cit për na bùata che a sara j’euj mach a cogela.