Ti it vas vers ël sol, ij gieugh a son finì
i treuvo pì nen paròle për fete resté si
bele për poch: gieughe, prové a ‘nventé na vita
fòra da coj binari strèit, scontà, sempre ‘n salita
Am ësmija ‘d diventé mat, a son tròpi ormai ij pensé
che mi i l’hai dedicate, an malora ‘dcò l’amor …
a riva come na fior, përfumà e poi passìa
a saria stàit mèj n’amis …
Quand ch’it anvente ‘n seugn
it treuve chi a n’ha dë bzògn
për deje ‘d ti quaicòs che mai ti it l’has avù
S’a fùissa nen ël sol col cit pontin lontan
torna… i të speto; adess va via, fà pian …