Vive ‘n pòch pì ‘n là, guardé la vita core
come na masnà ch’a gieuga e anventa na stòria tuti ij di
ma ti it ses sempre si ‘nt ij pé, mè cheur pien ëd magon mufì
Scusa vita… e va, continua a core, mi i starai pì ‘n là
s’it casche e t’antrape, ij mè magon mufì mi i-i pòrto ‘nsema a mi
ti it j’avras nen ant ij pé … rassegn-te pa!
Va lontan e serca ‘dcò për mi
col prà, col cel për gieughe ‘ncora … vita
stete sempre adòss … stà atenta vita: it casche e të s-ciape j’òss
J’ani ch’a passo a divento come ‘l fer
e a pèiso ‘nt ëst’infern dël temp passà ch’a brusa ‘ndrinta al cheur
Ti lontan, magari ‘n pòch pì ‘n là, fà finta ‘d gnente
e ciam-te ‘ncora VITA, vita sensa temp, regal dal cel, poesìa
për feme content
St’òmo da gnente ch’anventa ‘ndrinta ‘d mi ste scuse, di për di
për nen paghé la sal, ës folaton falì, lassom-lo perde e ‘ndoma ‘n pòch pì ‘n là
dame na man, provomje ‘ncora, vita …
Ant ël cel na nivola as trasforma e a diventa na montagna ‘d seugn
ch’a vivo e a divento la mia stòria tuti ij di
e ij mè magon mufì i-j dësmentio ‘nsema a ti …