Lun-a s’it ses n’amisa fame ‘n piasì
Pòrtje sta serenada a chi ‘t sas ti
Disje ch’i-j ciamo scusa s’i son nen bon
A dije ch’i-j veuj bin, disje ch’l’ha rason
Disje che an fond al cheur i son nen cambià
Ma ch’a l’é tant dificil resté masnà
Ël temp a passa e ij gagno a son pì nen lor
Ël vent sensa savèj a pòrta via le fior
La gioventù a s’ancioca d’amor e d’amis
Antant che l’arcansiel
pian pian a dventa gris
lun-a, da brava, fomje st’amprovisada
sensa dësvijela pòrtje sta serenada
lun-a ti che ij poeta it fas sospiré
lun-a stà nen lì fërma, date da fé
lun-a fa nen la fòla e regalme ‘l deuit
për dije bon-a neuit, mama bon-a neuit.