Dë dlà dël pont ëd la ferovìa
i-é na borgà ‘d malinconia
un giornalé, na drogherìa,
e le ca grise con tante cort
andoa a gieugo ij cit ch’a nasso vej
e se na fija a basa ‘n fieul
a l’é na còsa tanto normal
ch’a son nen bon a sbassé j’euj.
L’é na borgà sensa poesìa
Ma për fortun-a a-i é Maria
Maria
A chërd ancora al nòst amor
Maria
A s’entusiasma a vëdde ‘n fior
E quand surtoma a serca la mia man
E a seugna ‘d parte ansema a mi doman
Maria
A l’é sigura che mi i veuj bin
A l’é mia
anche ‘nt ës mond pien ëd sagrin
e quand la nebia a stërma soa borgà
a sorid sempre coma na masnà
A l’é dificil vive ‘d poesìa
Se ‘l Pò a l’é lontan
E la colin-a un seugn
Nojàutri i l’oma ‘l pont ëd la ferovìa
Che sota i-i passo ij treno
Ch’a subio e a coro via
Al sol, al mar, che noi i vëddroma mai.
Maria
s’a l’ha ‘n pòch frèid am ven visin
Maria
A l’é na cita e mi i veuj bin.
Dë dlà dël pont ëd la ferovìa
i-é na borgà ‘d malinconia
anche dë ‘d di a smija andurmìa
con j’euj sarà dij sò pogieujj
con ij fornej ch’a fumo mai
e con le piante ch’a smijo ‘d ciman
e ‘ntorn a lor a-i é mach ij can
ch’a nufio ‘n pòch e a tiro via.
l’é na borgà sensa poesìa
ma për fortun-a a-i é Maria
Maria…