ËL MÒRO SARASIN

Bel galante si marida lontan fòra ‘d pais

l’ha pijait na sposa giovo ch’as seva gnanch vestì

Bel galant l’é andà a la guèra për set an në torna pì

e la pòvera Fiorensa l’é restà sensa marì

òi mama dla mia òi mama iv racomand la mia mojé

s’i torno nen da sì des ani voi tornela a maridé

E a la fin dë li set ani bel galant s’a l’é rivà

òi mama dla mia òi mama Fiorensa ‘ndoa l’é ‘ndà

Soa mama a la finestra Fiorensa a-i é pa pì

a l’é staita robeja dal Mòro Sarasin

O campeme giù la spèja cola dal pomelin d’òr

veuj andé trové Fiorensa dovèissa anca morì

Quand l’é stàit mità la strada pòch lontan dal sò castel

l’ha vëddù tre lavandere ch’a-i lavavo sò fardel

E mi o digh tre lavandere ‘d chi a l’é col bel castel

col castel com as domanda l’é dël Mòro Sarasin

O ton ton pica a la porta Fiorensa vnì a durbì

o vnì a durbì Fiorensa ch’a-i é ‘d gent dël vòst pais

O come ch’a podrà d’esse sì dla gent dël mè pais

ch’a-i é gnanch la rondanin-a ch’a l’ha ‘l vòl così gentil

Fé ‘d limòsna ‘n pò ‘d limòsna a sto pòver pelegrin

e ‘n fasendje la limòsna a l’ha vist sò anel al dil

O monté monté voi bela o monté ‘n sel caval gris

steme alegre mie creade mi ‘m na torno al mè pais

Quand son ëstait mità la strada scontra ‘l Mòro Sarasin

òi s’a l’han bassà la testa ognidun fà ‘l sò camin