Mi contra ai tedesch an
montagna i sparava
col quaidun con ij cruch dë stërmà contratava
mi rischiava ‘d meuire për n’ilusion,
col quaidun, tut tranquil, as fasìa ij milion.
Ël di dla vitòria, mi comòss, i piorava,
col quaidun, brut fàusson, dij sò merit as
vantava
mi i l’avìa ancor nen piantà lì ‘d pioré
col quaidun cominciava già torna a cacé!
Con quaidun predicava la rivolussion
col quaidun a dasìa ‘l via a l’assion
mi i corìa ‘n sla piassa col dil an sël grilèt
col quaidun ant na piòla ‘s cimpava ‘n
ciorgnèt.
Ma mi ant la mia idea i përseverava,
col quaidun, për guadagn, associassion a
cambiava,
e quatr-a-gnun am dasìa la benedission
col quaidun, ëd mi a disìa: “ Chiel-lì a l’é
‘n plandron!”
L’é ‘n bel pòch ëd temp ch’a va avanti sta fèra
ma ‘l mond a l’é sempre istess com’a l’era
col ch’a l’han ël cheur bon e pien d’ilusion
resteran fin ch’a vivo ‘d gran povrasson!
La bruta canaja, i veui dì col quaidun,
ël so stòmi a peul nen soporté ‘l digiun
a l’ha bzògn ëd tanti sòld për buteje da part
për cost motiv, pòvr diav, a ròba tanti
miliard.
La bruta canaja l’é bin rispetà
la gent ch’a travaja a l’é sempre fregà
la bruta canaja l’é bin rispetà
la gent come mi a l’é sempre incastrà (ad
libitum)
Companìa për la difusion ëd la coltura piemontèisa