Deurm deurm deurm tacà mè cheur
Mè bel ratoj, mè amor,
deurm che mentre ti ‘t ripòse
mi i peuss parte co ‘l vapor
ël vapor ëd la fantasìa
che ògni neuit am pòrta via
Parto ‘ncontra a mie carësse,
mè ricòrd e mie promësse
a-i é sempre ‘n pòst lontan
andoa a nass l’ispirassion
l’é la vos ëd la mia infansia
la mia vera religion
l’é ‘l silensi pendù ‘nt j’euj
d’un masnà vestì da vej
l’arogansa d’un pivel
ch’a së specia ‘ndrinta ‘l cel.
Quand ti ‘t deurme bel amor
Mi i peuss esse Re e sotror
dl’anima mia d’ògni mia fior
i peuss esse ‘l vagabond
ch’a ten s-ciass andrinta ij pugn
doe righe ‘d coragi
e la ciav dël sò mond.
I peuss esse l barierant
Ch’a strapassa con doi rut
Na vita qualunque, sensa costrut,
I peuss esse ‘l trobador
Con la facia da tropié
Stërmà a l’avàit dël lìber pensé.
Quand ti ‘t deurme, bel amor,
mi i peuss core për dë stra
fiorìe d’invern, deserte d’istà
peuss fërmeme a pituré
con ij dij andrinta al vent
tut lòn ch’im sento
gorgojé ‘ndrent,
peuss campeme ‘ndrinta a Dòira
e ndé a cheuje ‘n sòld an fond
baratand la miseria con doi tòch ëd toron,
peuss ciameje l’ora a chi
a podrìa mai capì
che l’ùnich padron dël temp i son mi
Për lòn ti deurm tacà mè cheur
Mè bel ratoj, mè bel amoir,
it ciamo scusa s’i vad via
an sël vapor ëd la fantasìa
Tornerai doman matin
pront për dì “It l’has durmì bin?”