Sa, sa, chi a ciama sì ‘l molàire
ch’ ven da Paris ?
I son tornà ch’a l’é pa vàire
an cost pais.
Se veule un bon ciaramolat,
quandbin quàich vòta i stramba,
con tut lo-lì son un omnat
che seu ‘l mesté sot gamba.
Se chërde nen fé un pò la preuva
se i sai molé,
porté ‘d framenta frusta e neuva
e sté a osservé
com’a jë fareu la ponta e ‘l taj
ché veuj ch’iv maravìe.
Voi i diré che j’avì mai
vëddù ‘d còse parìe.
S’j’heu bin la borsa un pòch lingera,
còs’é lo-lì?
Tant j’é gnun su còsta tera
pi alegher ëd mi.
Përchè ch’im seu pro dësgagé
Iv conto pa na stòria,
sai guadagneme da mangé
e fé ogni tant baldòira.
Al folat, malinconia
e chi stà a covela an sen,
chi veul ëd crussi ch’as jë pija,
ch’mi në veuj savej ëd nen. (ripete tre volte)
Cheur giojos ël cel l’agiuta,
l’é un provèrbi bin antich,
sta rason chi la disputa l’é na testa d’arabich. (ripete tre volte)