Andrin Turin a-i é ‘d marchèis, prinsi e cont, baron e dame,
prinsi e dame, cont e baron, pioro la mòrt ëd Baron Litron.
Ël sëgnor re l’ha sentù dì: “Baron Litron l’é tant malavi”;
comanda caròsse e carossé, Baron Litron l’é andà a trové.
Quand son rivà a Madòna dl’Olm, prima d’intré ant la sità ‘d Coni,
son-o trombëtte, sparo canon, për ralegré Baron Litron.
Ël sëgnor re quand l’é stàit là: “Baron Litron
coma la vala?”
”Sta maladia
ch’i l’hai mi, i-e pì speransa dë guarì.”
Ël sëgnor re a l’ha pro dit: “Baron Litron fate corage,
mi it darai òr e arzan, mi it farai prim general.”
“I-é pa né re, ne general che për la mòrt a servo da scusa
i-é pa ne òr e gnanca arzan, che da la mòrt am gavëran”.
Ël sëgnor re a l’ha bin dit: “Veusto nen che të bateso?
Farìa vnì ël Vësco ‘d Turin, mi servirìa da tò parin”.
Baron Litron l’ha rëspondù: “Sia ringrassià Vòstra Coron-a,
mi peuss mai pì rivé a tant: o bon barbèt o bon cristian.
Mi i lasserai për testament ch’am sotèro an Val Luserna,
an Val Luserna am porteran e ‘n col valon am sotreran”.
Baron Litron a l’é spirà: pioré marchèis, prinsi e dame,
soné le ciòche, sparé ij canon, a l’é spirà Baron Litron.