Veusto vënì amis a l’osterìa

la fija dl’òsto l’é la morosa mia.

Sa l’é la toa morosa ch’a la staga

quand l’hai mangià e beivù bzògna ch’i paga.

An-namoreve mai ‘d na dòna bela,

la dòna bela a l’é mai tuta vòstra,

la dòna bela a l’é come na taverna,

j’àutri la gòdo e ‘l padron a la governa.

Catarinin sorella d’un dottore

a l’ha dime“Vàire onse a l’é l’amore?”

L’amore non si pesa né si misura

a l’é ‘l divertiment dla gioventura.

Amore amore toca, toca, toca,

basta ch’it toche nen ël beucc ëd la boca.

Amore amore toca ‘n dova ‘t veule,

basta ch’it toche nen ël bot ëd l’euli.

Da set ani i fas l’amor con l’Angioleta

ma la sua mamma non me la vuol dare,

mi i prego Dio ch’a tira na saeta

ch’a brusa la mare e a lassa l’Angioleta.

Ël mè moros a l’é fòl come le crave,

tute le dòne ch’a vëdd a perd le bave.

S’a vëdd na dòna con un caplin an testa

a-j cor daré e a va feje la festa.

Òj bela fija dai pomin in seno,

mi i son dispòst për ëvnì a tocheje.

Chila a l’ha rëspondù da fija galanta: “Chi tocherà ij pomin a l’avrà la pianta!”.