Ven , i veuj fete vëgghe na còsa
Foma doi pass , a r’é mach sì davsin
Tant temp fa j’heu pensala e quand j’heu ancaminala
I j’eva ‘ncó mach un matotìn.
Si sota a-i passa n’adoss
na sorgent d’eva pura e frësca
Tant temp për trovela e ‘dcò a ‘ncanalela
Lassù os vogh ël tubo ch’o pësca.
J’heu fala surtì belelà
Sota cola ro ch’o j’avrà mila agn
E për porté sa pera “ ah, porcagalera !”
J’emmo mi e ‘na quindzen-a ‘d compagn.
E peu j’heu tacà a picaté ,
di për di a gratela e a scavé
a temp pers na scomëssa
për vëgghe sa blëssa
che da sol i son peu riussì a fé .
E o-i é gnun articiòch ò decòr
O angiolèt ch’o fan finta ‘d pijé ‘l vòl
Ma ti passje na man e carëssla lì, pian :
Smija ‘d toché ‘n lingòt d’òr.
O-i é ‘d coj ch’o ven-o a bèive na vòta
E j’é ‘d coj ch’os dan na rinfrescà
Ven-o da tanti pòst e fin-a da dëscòst
E os na pòrto doe bote anche a ca.
Fra cheich’agn , quand i-i sareu peu pì
D’eredità mi ‘t lass peu sossì
J’heu mai recintala përchè l’eva ch’a cala
A costa gnente ni a mi ni a ti.
La miseria mi j’heu conossula
Tante vòte j’emmo manch da mangé
Ma it dis che vnì vej sensa patì la sej
A l’é un-a dër còse pì bele ch’a-i é (2v.)